บัตรผ่านการรบซีซั่น 2: เรื่องราว

โดยปกติแล้ว หลังภารกิจที่สำเร็จแต่ละครั้ง การแล่นกลับฐานมักจะเต็มไปด้วยเรื่องตลก การถกเถียงและการเล่าเรื่องราวในการรบ อย่างไรก็ตามในครั้งนี้ วิทยุไม่มีการติดต่อใดๆ

แนวหน้าสามารถเปลี่ยนคนแปลกหน้าให้กลายเป็นพี่น้องร่วมรบที่แท้จริงได้ แม้การเสียรถถังหนึ่งคันอาจเป็นเรื่องร้ายแรง แต่วันนี้ พวกเขาเสียทั้งหมวดรถถังไป

เห็นได้ชัดว่า Kilmore ทำเกินเหตุในครั้งนี้ ตัว "ปีศาจ" เองเข้าใจมันดี เขายังรู็ว่าเขาจำเป็นต้องสนับสนุน Angela แม้ว่าเขาเองจะไม่ได้เป็นนักพูดแต่เขาก็พยายามอย่างที่สุดที่จะหาคำพูดที่เหมาะสมพอ

"บอกผมมาว่าเกิดอะไรขึ้น?"

"เราเคลื่อนพลตอนเที่ยงวัน ครึ่งชั่วโมงหลังจากที่คุณได้ออกเดินทาง ตามแผนแล้วเราจะทำการลาดตระเวนพื้นที่โดยรอบ"

แม้ว่า Milotova เองจะมีชื่อจากความแข็งแกร่งและกล้าหาญ Kilmore เองก็สงสัยว่าเธอสามารถเก็บความรู้สึกได้อย่างไรแม้จะเสียเพื่อนร่วมหมวดไปทั้งหมดก็ตาม

"ทันใดนั้นเราก็ถูกยิงอย่างหนักจากในป่า ฉันคิดว่าพวกมันรอเราให้เข้าใกล้เพื่อติดกับ รถถังนำถูกทำลายทันที เพราะไม่มีโอกาสได้แล่นหลบ หลังจากกระสุนนัดแรก เราก็แยกกันหาที่กำบัง ในที่สุดมันก็กลายเป็นการรบสามต่อสี่ เรายิงหลังที่กำบังเป็นเวลานานมาก และในที่สุด ฉันก็เป็นคนเดียวที่รอดมาได้"

"ทำไมคุณไม่รีบกลับฐานะล่ะ?"

"ฉันอยากจะเตือนคุณให้รู้ว่ามีการซุ่มโจมตี ฉันพยายามส่งวิทยุแล้ว แต่วิทยุได้รับความเสียหายทำให้ระยะการส่งจำกัด เมื่อฉันรับสัญญาณได้ ฉันก็เจอ Badger แล้ว Badger, ฉันเสียคุณไปไม่ได้เช่นกันนะ!"

"ผมติดหนี้คุณครั้งหนึ่งละ Angela!"

"ตามสบายเลย!"

Badger เองนั้นไม่ได้อยู่ในหมวดของ Kilmore และเขาก็เงียบตลอดทางกลับฐาน "ปีศาจ" เองก็มีอำนาจเต็มที่ในการออกคำสั่งทุกคนที่อยู่ในหน่วย

"ฟังนะ Milotova ถ้าป้อมปืน Patton ของผมไม่ได้หนาพอ เราก็จะต้องเก็บเศษรถถังคุณกันแล้ว คุณอยากจะช่วยเราจากการถูกซุ่มโจมตีใช่ไหม? แต่กลายเป็นว่าคุณเจอปัญหาใหญ่แทน คุณทำผิดพลาดในแบบที่มีแต่มือใหม่จะทำกัน การรบจะยังไม่สิ้นสุดจนกว่าข้าศึกคันสุดท้ายจะถูกทำลาย เราจะคุยเรื่องนี้กันอีกที"

หมวดรถถังของ"ปีศาจ"นั้นถือว่าเป็นหน่วยรบชั้นยอด พลรถถังทุกนายของแนวหน้านี้ต่างก็ฝันที่จะได้เข้าร่วมเป็นสมาชิก แต่ไม่มีใครเคยพยายามพลักดันตัวเองให้ได้เท่าเทียมกับเหล่าทหารของ"ปีศาจ"นี้

 "คิดว่าตัวคุณเองเป็นใครมาเทียบชั้นกับหมวดของผมได้?" คุณรู้บ้างไหมว่าลูกน้องผมทำอะไรได้บ้าง? พวกเขาลุยปฏิบัติการมานับไม่ถ้วนโดยไม่ได้บาดเจ็บแม้แต่น้อยเลย! แล้วคุณล่ะ? ทันทีที่คุณเข้าสนามรบ เราก็ต้องมาช่วยคุณแล้ว Malitova คุณไม่เหมาะกับงานนี้นะ"

 "ที่ฉันทำไปก็เพื่อช่วยพี่น้องร่วมรบของฉันนะ! คุณออกรบแต่ละครั้งราวกับคนไม่มีอนาคต แต่คุณไม่ได้เอาตัวคุณเองไปเสี่ยงแต่คุณยังเอาหมวดรถถังไปเสี่ยงกับคุณด้วย..."

"มันเหมือนกันที่ไหน!"

Kilmore ตัด Angela ระหว่างพูดทันที Angela มองเขาอย่างสงสัย คาดหวังว่าร้อยโทจะพูดต่อ แต่ Kilmore ไม่มีเจตนาที่พูดต่อ

 "ถ้างั้นผมถือว่าคุณพูดจบแล้ว"

 เมื่อฟังความทั้งสองฝั่งแล้ว ผู้บัญชาการกองร้อยก็ได้เริ่มพูด บางทีเขาอาจจะคิดว่าเขาได้ยินมาพอแล้วหรือเขาไม่อยากจะตอบคำถาม Angela อีก

"สิบตรี Milotova คุณควรจะหลีกเลี่ยงการปฏิบัติดังกล่าวในสภาวะการณ์แบบนั้นนะ แต่อย่างไรก็ตาม ด้วยความพยายามของคุณ พลรถถังของ Badger และตัวยานเกราะก็ยังรอดมาได้ ฉะนั้นขอขอบคุณสำหรับการช่วยได้อย่างทันเวลา"

"ร้อยโท Kilmore ผมเองอยากจะขอให้คุณพิจารณาสภาวะปัจจุบันด้วย เราเกือบจะเสียทั้งหมวดรถถังไปนะ อย่าพยายามกดดันผู้บังคับการรถถังของคุณมากกว่านี้ Milotova เราได้จัดหมวดรถถังอื่นไว้ครบเรียบร้อยแล้ว แต่มาดูว่าเราจะทำอะไรให้คุณได้ดีกว่า"

Kilmore พยายามจะเริ่มโต้เถียง "แต่เธออาจจะไม่รอดในครั้งต่อไปนะครับ!"

"คุณก็เช่นกัน! เราคุยกันจบแล้ว เลิกแถว!"

Milotova รีบออกจากห้องผู้บัญชาการกองร้อยก่อน แต่ก่อนที่จะปิดประตู เธอได้พูดว่า "ด้วยความเคารพนะคะ ท่าน ฉันเลิกเป็นเสนารักษ์มานานแล้ว"

ตั้งแต่ในช่วงต้นของวัยเด็ก Milotova รู้ว่าเธอเกิดมาเพื่อช่วยชีวิต จากวันแรกที่เธอได้รับเข้าประจำการ มันเป็นหน้าที่ของเธอที่จะต้องออกมา—หรือช่วยผู้ที่เฉียดตาย—สำหรับยผู้ที่ไม่มีดวงในสนามรบ และเธอได้อุทิศตนกับงานของเธอ สิ่งนี้ทำให้่เธอมีความหลงใหลอย่างมากทำให้ความหวังที่อยากเป็นพลขับของเธอนั้นหายไปหมด

จนถึงวันหนึ่ง เธอได้นำพลรถที่บาดเจ็บสาหัสมาที่โรงพยาบาล อาการของเขาเข้าขั้นวิกฤต และไม่มียาหรือการรักษษที่จะช่วยเหลือเขาได้ ด้วยสติที่ยังเหลืออยู่ เขาได้พูดซ้ำๆว่า"เราต้องการรถังเพิ่มเพียงอีกหนึ่งคัน..." นี่ทำให้เธอนึกถึงความคิดเก่าๆของเธอ ถ้าหากเธอเป็น'รถถังอีกคัน?' ถ้าหากป้องกันการบาดเจ็บบนสนามรบดีกว่าการรักษาแผลที่โต๊ะผ่าตัด?

ในช่วงอีกปฏิบัติการนั้น Milotova กำลังทำการย้ายพลรถถังออกจากพาหนะพันธมิตรที่เสียหาย และทันใดนั้น พาหนะของเธอ–และพลรถของเธอนั้น–ถูกทำลานโดยการปรูพรมของปืนใหญ่ ไม่มีใครรอดจากครั้งนี้ ยกเว้น Angela เธอได้ทำการควบรถถังของพันธมิตรทันทีและร่นถอยออกจากสนามรบพร้อมกับพลรถที่บาดเจ็บ เธอได้เจอเหตุผผลที่จะใช้ความสามารถของเธอที่ได้เรียนมาอีกครั้ง

มันเป็นความสำเร็จที่แท้จริง ซึ่งทำให้ Angela ได้รับเหรียญกล้าหาญจากการรบครั้งนี้ แต่นั้นก็ทำให้กลายเป็นจุดเปลี่ยนอีกครั้ง การที่เธอเสียลูกเรือของเธอทั้งหมดนั้นทิ้งให้เธออยู่ที่ทางแยก และเธอได้เลือกที่จะเดินตามรอยพ่อของเธอ ด้วยชื่อเสียงของพ่อเธอ Angela สำเร็จการฝึกในตำแหน่งพลขับรถถัง และเธอรู้ว่าหมวดรถถังไหนที่เธอต้องการจะร่วม โดยไม่สนว่าต้องใช้เวลานานขนาดไหนก็ตาม

ด้วยความบังเอิญที่ไม่ดีนัก หลังจากนั้นไม่กี่วัน Ramirez ผู้ที่ได้ฝื้นตัวจากการบาดเจ็บ ได้รับจดหมายจากที่บ้าน คุณยายของเขาได้เสียชีวิต คนที่เขาใกล้ชิดมากที่สุด และสายสัมพันธ์ในชีวิตปกติสุดท้ายของเขา 

"ผมไม่รู้ผมว่าตอนนี้ผมต้องทำอะไร ผมไม่เหลือใครในบ้านของผมแล้ว"

"ลาหยุดซะ ไปพักผ่อนบ้าง"

"และหลังจากนั้นละ? ใช้ชีวิตแบบโศกเศร้าหรอ กินยาแก้ปวดและตายให้ความเบื่อหน่ายนี่นะ? ไม่ หัวหน้า นั้นไม่ใช่ผม ผมนั้นควรอยู่แนวหน้า–สงครามนั้นเป็นสิ่งที่ผมทำได้เพียงอย่างเดียว ดังนั้นผมจะสู้จนสุดชีวิต"

นี่ทำให้ Kilmore นั้นได้ความคิดที่จะช่วยแก้ปัญหาทั้ง Ramirez และของเขาในเวลาเดียวกัน เขาตั้งหมวดที่มีเพียงรถถังแค่สองคัน ‘Pipeline’ และ Sheridan

พลรถของพวกเขานั้นชำนาญการ—ทั้งหมดเป็นนักสู้ตั้งแต่เกิด สู้ดั่งกับเป็นครั้งสุดท้ายของพวกเขา พวกเขาไม่สนใจว่าข้าศึกของพกเขาจะเป็นใคร แต่ที่สำคัญที่สุดคือการกำจัดรถถังของข้าศึกให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

ชื่อของหมวดรถถังนี้นั้นธรรมดามาก "ทหารม้า Kilmore" แต่เมื่อเวลาผ่านไปนั้น ทุกคนที่รู้จักเริ่มเรียกพวกเขาว่า "หมานรก" จากความกล้าหาญและความสามารถในการทำภารกิจที่ซับซ้อนและอันตรายมากที่สุด

"คุณรู้ไหมว่าผมเลือกลูกเรือของเราอย่างไร มันเป็นสิ่งที่ลูกเรือเรามีเหมือนกัน แต่อย่างไรก็ตาม อย่าลืมละ"

"ผมยังไม่ลืม และไหนๆผมก็มีเสียง ผมขอถามหน่อย"

"ลองถามสิ"

"ลองยกเว้นซักครั้งไหม?"

Kilmore ยิ้มและส่ายหัวของเขา

"ไม่ ไม่ ไม่ ผมขอขอบคุณในความเป็นห่วงของคุณนะ เพื่อนรัก Ramirez แต่นี่เกิดขึ้นเป็นรอบที่สองแล้ว... ผมรับมือไม่ไหวหรอก มันไม่เพียงแค่ "กฏเกณฑ์พิเศษ" คุณก็เห็น..."

Kilmore ได้หยุดพูดระหว่างประโยค Ramirez เห็นความไม่สบายใจของผู้บังคับการของเขา แต่ Damon ได้รวบรวมสติของเขาและพูดต่อ

"เป็นเพราะบุคลิคของเธอ เธอเหมือนลูกชายของผม ผมไม่อภัยตัวเองแน่นอนถ้าหากเธอต้องจบชีวิตเหมือนลูกของผม"

Ramirez คาดการณ์ไว้ว่าเป็นอย่างอื่นแต่ไม่ใช่คำสารภาพนี้

"ผมเข้าใจคุณ Pipe แต่ในทางกลับกัน บางทีบางวันเธออาจจะช่วยพวกเรา เหมือนกับที่เธอช่วย Badger ไว้..."

Kilmore นั่งลงเพื่อหาคำตอบ แต่ทันใดนั้น เขาลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วราวกับไม่เคยมีช่วงเวลาของความอ่อนแอ:

"เราจะได้เห็นกัน" "ถึงเวลาไปฟังบรรยายแล้ว ลุกขึ้น เจ้าอ้วน"

ในเวลาเดียวกัน เพื่อไม่ให้ Milotova อยู่เฉยๆโดยที่ไม่ได้ทำอะไร ผู้บัญชาการกองร้อยได้ตั้งหมวดใหม่ขึ้นมาภายใต้การบังคับของเธอ

แต่มีเงื่อนไขอยู่หนึ่งอย่าง: รถถังอีกสองคันนั้นเป็นลูกเรือมือใหม่ทั้งหมด เธอจะต้องฝึกและให้คำสั่งกับพวกเขา

นั้นหมายความว่าจะไม่มีภารกิจการต่อสู้ นี่ทำให้ Milotova ไม่ค่อยพอใจ เพราาะมันเป็นป้องกันไม่ให้เธอทำตามสัญญาที่จะช่วยเหลือชีวิตคนอื่นๆได้ แต่ในทางกลับกัน นี่ก็ทำให้เธอมีอะไรทำ อีกอย่าง เธอมีหมวกเป็นของตัวเองและสามารถเจรียมพร้อมเด็กๆเหล่านี้ก่อนการสู้รอบจริง

นี่ทำให้เกิดอีกผลลัพธ์: Angela ได้หยุดการขอย้ายไปยังหมวดของ Kilmore Damon โมโหมาก ไม่เพียงเพราะผู้บัญชาการกองร้อยนั้นไม่ปลดเธอจากการประจำการแต่เขายังให้หมวดกับเธอ!

แต่ในที่สุดเขาก็เย็นลงและได้พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ Angela จะไม่เข้าไปยุ่งระหว่างภารกิจการรบของเขา และเธอจะได้รับปลอดภัยในการทำงานกับ "สถานรับเลี้ยงเด็ก" ของเธอ

ข่าวลือนั้นเกี่ยวกับ Mikey Branson ผู้บังคับการรถังหนุ่มที่มีความสามารถ ได้เป็นคนขับพาหนะก่อนวันที่จะต้องปฏิบัติภารกิจมาถึง

Kilmore ไม่ได้พักผ่อน เขานอนไม่หลับ กำลังคาดการณ์ถึงความเป็นไปได้ของปฏิบัติการครั้งนี้ แต่ท้ายที่สุด ทุกอย่างก็ผิดพลาดไปหมดเพราะว่าข่าวกรองที่แย่ มีเพียงแค่ Kilmore และ Ramirez รอดออกมาได้เท่านั้น

"แล้วใครคือ Mikey ละ?  จากผมเคยได้ยิน เขาเป็นญาติของ Kilmore แต่ผมก็ไม่รู้แน่ชัดมากหรอกนะ นามสกุลของเขาก็ต่างกันและหน้าตาก็ไม่เหมือนกัน อย่างไรก็ตาม Milotova มันมีอะไรน่าสนใจสำหรับคุณหรือ? พวกเราก็แค่คนธรรมดาที่ไม่คู่ควรกับหมวดของเขาหรอก ยอมรับมันเถอะ"

Milotova sat frozen with surprise. A man who had never said anything good to her had suddenly spoken first. A short pause followed. Milotova นั่งแข็งทื่ออย่างตกใจ ผู้ชายที่ไม่เคยพูดอะไรดีให้กับเธอเลยจู่ๆก็มาพูดกับเธอ

"ไม่เลวเลย กลับฐานได้โดยไม่เสียผู้เสียชีวิต"

"ผมเห็นพายุของคุณมีรอยขีดสองขีดที่ป้อม ใช่ Grille เหมือนเดิมไหม?"

"เดี๋ยว คุณรู้ได้ไง? คุณไม่ได้อยู่ที่นั้น"

"ผมไม่จำเป็นต้องอยู่ ในบรรดาผู้คนที่เราทำงานด้วยนั้น ไม่มีพาหนะคันไหนที่จะสามารถทิ้งรอบแบบนี้ได้ คุณโชคดีนะที่มันยิงคุณเข้าที่มุมนั้น คุณได้โผล่ป้อมของคุณออกไปไหม?"

"ฉันต้องล่อมันออกไปขณะที่พวกเขาลอบโจมตีมัน..."

"เข้าใจค่ะ"

"เยี่ยม... เฮ้! Ramirez! หยุดรอตรงนั้นเลย เพื่อน! นายคิดว่านายจะไปไหนโดยไม่มีผม?"

ด้วยทั้งนั้น Kilmore ได้ออกไปอย่างรวดเร็วเหมือนกับตอนที่เขาเข้ามา Milotova ได้นั่งอยู่ตรงนั้นซักพัก กำลังสงสัยกับพฤติกรรมของร้อยโท